Baba, dost, arkadaş, kardeş, kardeşten öte, dayı, amca, enişte, ahbap, birader oldum da hep hayatımda; gururla. İki şey olamadım sadece. Çok istememe rağmen iki kutsal mertebe. Öğretmen ve anne…

Çakmalarını yaşadım üzerinize afiyet dostlar, yaşıyorum. Buyum ben ve hep yaşayacak…

Annelikse! Her doğumunda edebi sancılar çektiğim kitaplardan evlatlarım oldu beş tane; olacak. Tam anlamını veremese de, anne gibi onları şefkatle sarmalayacak…

Öğretmenlikse! Her tecrübe ve birikimimi aktardığım anlarda gururlandığım insanlardan öğrencilerim oldu onlarca, yüzlerce, binlerce; hep ve daima olacak. Öğretmen gibi aynı, gelişimlerinden ve başarılarından gurur duyacak…

Atatürk sevgisini, ilimi, bilimi, fenni, şiiri, edebiyatı, sanatı, kültürümüzü, insanı ve insanlığı sevmeyi, saymayı ve saygı duymayı, çalışmayı ve çabalamayı, iyiyi kötüyü, doğruyu yanlışı, hani çalıştıkça ve çabaladıkça inandıkça yani her rüyanın gerçek olacağını bizlere öğreten; kısacası onurlu bir birey olarak hayata bizleri hazırlayan öğretmenlerimizin;

Tüm yaşamında büyük ya da küçük, az ya da çok bildiklerini ve tecrübelerini aktarmaya, öğretmeye çabalayan tüm kendini öğretmen gibi hisseden yüreklerin;

24 KASIM ÖĞRETMENLER GÜNÜ KUTLU OLSUN…