Ve 14 yaşın geldi oğul!
Diyeceğim sana:
14 yaşımda sevdalandım da ilk, tuttum bir kızın elini.
14 yaşımda sevdim, sevildim; kurdum ilk hayalimi.
Sen de hayal kurmayı ve ruhuna dokunmayı öğren sevdiklerinin…

Ve 14 yaşın geldi oğul!
Sana söyleyeceklerim:
14 yaşımda ayrıldım ana babamdan ilk, çıktım okumaya gurbete.
14 yaşımda öğrendim eğilip bükülmemeyi, güçlü olmayı, vesaire.
Sen de diren hayata karşı ve el ver, hiç elini bırakma insanlarının…

Ve 14 yaşın geldi oğul!
Bak, beni dinle:
14 yaşımda terledi benim de bıyıklarım, uç buldu çıktılar tek tek.
14 yaşımda yürüdüm arsızın, hak yiyenin üstüne daima hep yek.
Sen de yürü üstüne üstüne karanlığın, ta ki aydınlığını bulana dek…

İşte 14 yaşın geldi oğul!
Bilinmez, belki son sözlerim, son şiirim, son vasiyetim sana:
Yürüdüğün bu kutsal, insan yolunda; düşsen de yılma, hep ayağa kalk.
Bakma ardına, paylaş dostlarınla hep kederi, neşeyi, sev-sevil muhakkak.
Dilerim kimse üzmesin seni, mutlu ve umutlu ol, dik ve güçlü dur hayata…

14 yaşın geldi oğul!
Yine bir 9 Aralık günlerden:
Bugün doğdun, son nefesime kadar dualarım hep sana.
Yapraklara, dallara, yeşillere, allara, nice nice yıllara Efe’m.
Küçük oğlum, canım bildiğim büyük gururum, nice nice yıllara…

9 Aralık 2010’dan, 9 Aralık 2024’e…