İSMET ÖZEL (19 Eylül 1944 - ) “Külden bir ağzım vardı mermilerden önce. Çanların saçlarıma değdiği yerde ulurdu. Mori, bakırcı çarşısı, incitepe; Ağzımın üniformasına sokulurdu… Bir çocuğun ağrıyan gülüşü vardı mermilerden önce. Onu gizlice öperdim. Onu sürüngen yumurtaları ve mezarlarla, Birbirine açılan karanlık mağaralarla öperdim. Öyle sessiz, öyle gelişmeyen bir yangına, Bir insan kıvranışını bırakırmış gibi, Bir acı saplanırmış gibi sol