80’li yılların başları… Ünlenmemişti henüz… Atatürk Kültür Merkezi’nin bitişiğindeki bugün tarih olan Atalay Noyaner’in “Konak Maksim’’inde elinde gitarı ile, siyah smokini, ince çerçeveli gözlükleri ve kıvır kıvır saçları ile sahne alıyordu. “Günaydın Gazetesi’’adına geldiğimizi ve görüşmek istediğimizi söyledik .. Kulisteydi.. Ayağa kalktı ve ilk sözü bugün de aklımda; “Mustafa Kemâl ATATÜRK’ün kentinden Kayahan Açar. İzmir doğumluyum. Merhaba!’’ Son güne kadar koruduğu mütevazılığı, sürekli “sevgi’’