Nerede bir türkü söyleyen görürsen korkma yanına otur… Çünkü kötü insanların türküleri yoktur.”

“Yalan Dünya”,

“Tatlı Dillim”,

“Zahidem”,

“Kendim Ettim Kendim Buldum”, “Yazımı Kışa Çevirdin”,

“Evvelim Sen Oldun”,

“Mühür Gözlüm”,”Gönül Dağı”

“Köprüden Geçti Gelin”,

“Ayaş Yollarında”

En bilinen türküleriydi…

Bu toprakların sesiydi

sesi ve sazı ile -babası Muharrem Ertaş’ın yolunu sürdüren- Neşet Ertaş!..

XXX

Küçük yaşlarda keman ve saz çalmasını öğrendi.

Ankara’da TRT Radyoevi’ne girdi.

Güçlü derlemeleri olan ozanın kendisine ait çok sayıda güfte ve besteleri vardı.

Usta; “aynı ruhun insanıyız” diye söz ettiği babası ile, adeta Anadolu’daki en olgun seviyesine erişen Türkmen/Abdal müzik birikiminin yeni bir yorumcusuydu.

Çağın Dadaloğlu’su, Pir Sultan’ı, Köroğlu’suydu!

Yoğun yöresel özellikleri ve baskın mahallilik unsurları ile donanmış bu müziği yöresinin dışına çıkarmış, ülke genelinde ve hatta yurt dışında bilinmesini ve tanınmasını sağlamıştır…

“Koca Çınar” Yaşar Kemal takmıştır ona “Bozkırın Tezenesi”ni!..

Kendisine verilmek istenen “Devlet Sanatçısı” ünvanını “Ben Halkın Sanatçısı’yım” diyerek reddedendir de…

XXX

Beş yıl önce İzmir’de yitirdik Neşet Baba’yı…

Kendi ağzından yaşam öyküsüdür aşağıdaki dizeler…

Sazına…

Sözüne…

Yüreğine…

Bin selâm Usta!

Saygı ve özlemle;

“bin dokuzyüz otuzsekiz cihana

kırtıllar köyünde geldin dediler

babama muharrem, anama döne

dediysen atayı bildin dediler

dizinde sızıydı anamın derdi

tokacı saz yaptı elime verdi

yeni bitirmiştim üç ile dördü

baban gibi sazcı oldun dediler

o zaman babamdan öğrendim sazı

engin gönül ile hakk’a niyazı

o yaşımda yaktı bir ahu gözü

mecnun gibi çölde kaldın dediler

zalım kader devranını dönderdi

tuttu bizi ibikli’ye gönderdi

babam saz çalarken bana zil verdi

oynadım meydanda köçek dediler

anam döne ibikli’de ölünce

tam beş tane öksüz yetim kalınca

beşimiz de perişan olunca

babamgile burdan göçek dediler

yürüdü göçümüz tefleğe doğru

bu hali görenin yanıyor bağrı

üç aylık çoçuğun çekilmez kahrı

bunlara bir ana bulun dediler

yozgat’ın kırıksoku köyü’ne vardık

bize ana yok mu diyerek sorduk

adı arzu dediler bir ana bulduk

işte bu anadır buldun dediler

en küçük kardaşı kayıp eyledik

onun için gizli gizli ağladık

üstelik babamı asker eyledik

yine öksüz yetim kaldın dediler

zalım kader tebdilimi şaşırttı

heybe verdi dalımıza devşirtti

yardım etti yerköy’üne göçürttü

biraz da burada kalın dediler

yerköy’den kırıkkale’ye geldik

babam saz çalarken biz çümbüş aldık

kırşehir’e varınca kemanı çaldık

aferin arkadaş çaldın dediler

yarin aşkı ile arttı hep derdim

babamı bir yere dünür gönderdim

başlık çok istemişler haberin aldım

istemiyor yarin seni dediler

kırşehir’de yedi sene kalınca

düğün düzgün hepsi bize gelince

burada herkese yer daralınca

ankara’ya gider yolun dediler

ankara’da (sünnetçi) veysel usta’yı buldum

epeyce eğleştim, evinde kaldım

yüz lirayı verip bir yatak aldım

etti isen böyle buldun dediler

bir ev kiraladım münasip yerde

kaldı kavim kardaş hep kırşehir’de

bu aşk hançerini vurdu derinde

çaresini bulmazsan öldün dediler

yarin aşkı ile döndüm şaşkına

arada içerdim yarin aşkına

canan acımaz mı garip dostuna

bunu da içeriye alın dediler”

#NeşetErtaş

#BozkırınTezenesi

#25Eylül2012