Buradasınız
Anasayfa > KÖŞE YAZARLARI > “Kendi sessizliğiyle konuşur kar” / BAHA AKINER

“Kendi sessizliğiyle konuşur kar” / BAHA AKINER

Sosyal Medyada Paylaş

“Bir sabah uyandık ki;
Her taraf kar, kar, kar.
Kar her köşe bucak, kar her yan…

Uyuyorduk hepimiz;
Ahh, nasıl yağar hiçbirimiz olmadan” demiş ya şair…

Hüzünlenmiş bir başkası, hüzünlenmiş de;
“Dünyanın en uzun hüznü yağıyor,
Yorgun ve yenilmiş insanlığımızın üstüne” deyivermiş, şiir olmuş dizelerde…

***

“Beklenen kar yağışı başladı…” Böyle başlıyor tüm haber bültenleri. Ne çok bekledik, ne çok özledik değil mi dostlar, Mersin’de yağmasa da…

Yaşamasak da o güzelliğini, ki, hissedersen, fark edersen, duyumsayabilirsen; kendi sessizliğiyle konuşur kar…

Kuraklığı filan geçtim dostlar. Her şeyde olduğu gibi; olayı, üzerime sinen buram buram duygusuyla şiire bağlamak maksadım…

Kar ki ona baktıkça, yağışını izledikçe, onu dinledikçe; bakana, dinleyene, izleyene, hissedene ayna olur adeta. Suskunluğuyla bizi konuşmaya, içimizi dökmeye kışkırtır da bir arınma fırsatı sunar insan evladına…

Kar yağar ve bizi çoğu zaman başka bir dünyaya taşır. Hayat bembeyaz bir sayfaya dönüştükçe; biz de o sayfayı, hatırladıklarımızın mürekkebiyle boyarız…

Kar, tıpkı bize belleklerimizde yaptığı gibi; edebiyatı da harekete geçirir, heyecanlandırır. İzlerken dalarsın düşüncelere! Az kullanılmış kelimeler, başlar birbirleriyle dans etmeye! Karıldıkça – karıştıkça, ederinden harmanlandıkça; bâkire cümleler, birbirlerine eklenir dizelerde…

Kar; kimi zaman hüzün, kimi zaman çocuksu bir neşe ve yenilenme katar şaire. Aforizmalar, metaforlar devreye girer; çok’ça kullandığı zihninde. Sihirin timsalidir kar, hissedene…

Bazen bir ilham kaynağı, bazen olaylara sessiz bir fon, bazen çok sesli bir fasıl, bir oratoryo, bazense düpedüz; diğerlerinden rol çalan, bir ana karaktere bürünür…

***

Hani ses uzatmalarıyla bilinir ya Nihavend makamı, batı enstrümanlarıyla da çalınır ve çok sesli denemelerde kullanılır. Farabi’ye göre de dinleyende, kuvvet ve barış duygusu hissettirir. Bana göre doğanın çok sesli ve en önemli Nihavend eseridir kar…

Tam da yağarken; sıra dışı, başka, bambaşka bir zamandır o zaman dostlar…

“Kendi sessizliğiyle konuşur kar” dedim bu sefer. Ve yine, yeniden şiire bağladım yazımı. Ne yapayım, şiir benim sevdam. Mersin’in özgün sesi Güney gazetesindeki köşemden siz gönül dostlarıma en içten selamlar…

Bir yanıt yazın

Top