Bir coşku, bir sihir, bir ışıltı bu;
An be an yaşadığım göğsümde…
Sonsuzluğa uzanan bir yol;
Kabaran, kanat çırpan bir yürek…Kuşlar uçuyor başımın üstünde,İçimdeki ormandan gökyüzüne…
Allı pullu, taklacı, bembeyaz;
Alaca renkli, havai, benek benek…
Kuşlar, uzaklara sevdalı;
Kuşlar, mevsimler kanatlı.
Kuşlar, başımızın üstünde uçuşup duran.
İnsanlar, eksikliğini hissettiğimiz…
Yolcuya yoldaş, öksüze kardeş;
Bana SEN, BİZ’e vuslat gerek…
25.05.2022 – Mersin
Hasret de olsa çekilen; yoğun, yüreğinin taaa içinden. Eksik kalsa da O’nsuz, yitik hissetse de; hâlâ kuşlar uçuyor ya, onunla avunuyor ve umutlanıyor insan biraz da…
Gün yine hasret ve başının üstünde uçuşup duran kuşlar…
Umudumuz vuslat, başınızın üstünde uçuşup duran kuşlar eksik olmasın dostlar…
