Gün, Enis FOSFOROĞLU dostlar. Türk sinemasının 2 emektarı; Renan FOSFOROĞLU’dan oldu, Mualla KAVUR’dan doğdu Enis. Ferdi Merter FOSFOROĞLU’nun ağabeyi…

31 Mayıs 1948’de İstanbul’da doğdu. 22 Haziran 2019’da, 71 yaşında aramızdan ayrıldı ama yaşıyor oralarda, yaşıyor ve bizi izliyor en erişilmez uzaklarda, arafta. Enis FOSFOROĞLU, 74 yaşında…

Kızı Seren FOSFOROĞLU şöyle anlatır babasını:

“Her zaman zarif bir beyefendiydi. Bunu her hareketinden belli ederdi. Kimseyi kırmazdı. İltifatı, güzel sözü severdi, tatlı dilliydi. Ben bundan 18 yıl önce yine böyle bir acı yaşamıştım. Annem giderken, ’30 yıllık aşkım, ona iyi bak’ demişti. Bunun ağırlığını hep hissettim üstümde. Bu yüzden de bazen bana kızdı. Çok özgür ruhlu bir insandı, hayatına müdahaleyi hiç sevmezdi ama ben hepsini sevgimden yaptım. İşte bu özgür ruhu Devlet Tiyatrosu’ndan istifasını gerektirdi ve kendi özel tiyatrosunu kurdu. Türk tiyatrosunda birçok oyuncunun yetişmesine vesile oldu. Biz uzun yıllar öğrencileriyle beraber kocaman bir aile olduk. Özel bir insandı. Baba olarak beni büyütürken hep, ‘Kızım sen başarırsın, benim kızım her şeyi yapar’ diyerek büyüttü. Şimdi ben O’nsuz nasıl yapacağım bilmiyorum…”

İstanbul Şehir Tiyatroları Genel Sanat Yönetmeni Süha UYGUR’un yüreğinden ise Enis ağabeyi hakkında şu cümleler dökülür:

“Hayat dolu, her gördüğümüzde sevgi ve saygıyla kucaklaştığımız bir ağabeyin arkasından konuşmak gerçekten çok zor. Çok dik ve gururlu bir adamdı. ATATÜRK ve Cumhuriyet sevdalısıydı. İlkelerinden asla ödün vermezdi. O’nu tanımaktan onur duyuyorum…”

Babasının en büyük Aşk’ının Şiir ve tiyatro olduğunu belirten oğlu Eren FOSFOROĞLU ise şöyle anlatır:

“İşini çok iyi yapardı. Özel bir Metin OKTAY sevgisi vardı. Ben ona yetişemedim ama hep anlatırdı. Galatasaray aşkını beraber paylaşırdık. Maçları beraber izlerdik, imkân buldukça giderdik. Güzel şeyleri hep ‘Şiir’ diye adlandırırdı. Çok duygusal, kibar ve vicdan sahibi bir insandı. Bizi de öyle yetiştirmeye çalıştı. Keyifli olunca güzel şeyler anlatırdı, şakalaşırdık. Arkadaş gibiydik biz babamla. O güzel gözleriyle bize babalık yapardı. Çok şeyi içine atardı, çocuk gibi kendi dünyası vardı. Yaşım ilerledikçe O’na ne kadar benzediğimin farkına vardım…”

Evet; kendi deyimiyle Şiir gibi yaşadı Enis FOSFOROĞLU, şimdi bu 74. doğum gününde yine Şiir gibi anılıyor. Ne mutlu…

İzmir Gazeteciler Cemiyeti yayın organı olan 9 Eylül Gazetesi’ndeki köşemden takdimimdir dostlar…

Bir Enis FOSFOROĞLU geçti bu dünyadan. Anısına, Şiir’e ve tiyatroya olan sevdasına, Aşk’a Aşk’ına, Sevgi’ye bağlılığına, insanlığına ve ADAM’lığına, sanatçı duruşuna ve anısına, muhteşem üretimlerine saygıyla…