Buradasınız
Anasayfa > Genel > Bu bir “Kelebek ömürlü şairin” hikâyesidir dostlar… / BAHA AKINER

Bu bir “Kelebek ömürlü şairin” hikâyesidir dostlar… / BAHA AKINER

Sosyal Medyada Paylaş

Sadece 24 yıllık yaşamına, koca bir hikâye ve yaşanmışlık bıraktı. Bu bir “Kelebek ömürlü şairin” hikâyesidir dostlar…

Oku oku bitmeyen, Şiir ve acıyla yoğrulan, buram buram yüreğimize işleyen. Bugün koca bir şair öldü…

Henüz 24’ündeydi ve hasta, bitkin ve Şiir’e âşık. Kaderdaşı, dostu ve yazındaşı Rüştü ONUR’un en yakın arkadaşı…

Şiir yüreği artık dayanmadı ya ağrılarına; Şiir’le atan, acıyla yoğrulan kalbi, 76 yıl önce bugün 3 Temmuz 1946’da durdu…

1 Temmuz 1922’de, İstanbul’da doğdu Muzaffer Tayyip USLU. 2. Dünya Savaşı döneminde, mükellefiyet günlerinde…

Rüştü ONUR’la birlikte; Salâh BİRSEL, Necati CUMALI, Oktay Rifat HOROZCU, Melih Cevdet ANDAY ve Samim KOCAGÖZ ile hem Şiir arkadaşı, hem de mektup arkadaşıydılar…

Necati CUMALI’nın notlarına göre bir gözü doğuştan sakattı. Kısacık hayatında acı vardı hep. Parasızlık… İmkânsızlık… Ve yürek yakan bir hikâyesi…

‘Kelebek Ömürlü’ yaşamının en büyük anlamıysa, Şiir ve Şiir’leri…

Yakın arkadaşı Rüştü ONUR; Zonguldak Mehmet Çelikel Lisesi’nden, Edebiyat öğretmeni Behçet NECATİGİL’in öğrencisiydi…

Liseyi bitirdikten sonra İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü’nü kazandı Muzaffer. Ama yoksulluğu ve hastalığı yüzünden okulunu bitiremedi…

Zonguldak’a dönüp, memur olarak çalışmaya başladı. Yakın arkadaşı Rüştü ONUR gibi, O da zatürreye yakalandı…

Yine parasızlıktan ve ilgisizlikten; Heybeliada Sanatoryumunda tedavi görmek istese de, başaramadı…

Öleceğini kendisi de biliyordu…

Ölümünden bir yıl önce; 1945 yılında, çoğunluğunu lisede yazdığı Şiir’lerini, apar topar, ‘Şimdilik’ adı altında bir kitapta topladı…

Hayalini kurduğu yeni kitaplarına ömrü yetmedi…

Bu tek kitabıydı…

Aşk yoktu hayatında USLU’nun. Daha doğrusu hayatının Özne’si yoktu. Aşk’tan beslenmedi. Parasızlıktan, yoksulluktan, hastalıklardan, acılardan, paylaşımdan, dostluktan ve Sevgi’den beslendi…

En yakın arkadaşı Rüştü ONUR’un, sonrasında yine kelebek ömürlü bir evlilik yaşayacakları eşi olan Mediha’yla Aşk’larına tanıklık etti…

Rüştü ONUR ile hep birliktelerdi…

Aynı Rüştü ONUR gibi Muzaffer Tayyip USLU da kelebek ömürlüdür ya; bu dünyada çoğu hayalini kurduğu yaşanamamışlıklarına, hiç duyumsa(ya)madığı bakire duygulara ve yarım kalmışlıklarına ömrü yetmedi…

3 Temmuz 1946’da, Zonguldak’ta, henüz 24 yaşında, rutubetli ve havasız-karanlık baba evinde, abdesthaneden yatağına götürülürken, annesinin kucağında öldü…

Geride en kıymetlilerini, Şiir’lerini ve acı dolu hikâyesini bırakarak…

Dediği gibi: Bir güzele, güzelliğini hatırlatmak istiyordu aynalardan evvel…’

Hatırlatamadı…

Ölümünün tam da 76. yıl dönümünde ‘Öldükten Sonra’ adlı Şiir’iyle anmak isterim kocaman yürekli şairi:

“Diyecekler ki arkamdan,
Ben öldükten sonra!
O, yalnız şiir yazardı…

Ve yağmurlu gecelerde,
Elleri cebinde gezerdi…

Yazık diyecek,
Hatıra defterimi okuyan;
Ne talihsiz adammış!
İmanı gevremiş parasızlıktan…”

Şimdi oralarda; en yakın dostu Rüştü ONUR’la, Şiir yazmakta. Ruhun şâd olsun Muzaffer Tayyip USLU. Anısına, Şiir yüreğine ve üretimlerine saygıyla…

Bir yanıt yazın

Top