Babaydı, ağabeydi, bilgeydi, ustamızdı; yol-yön-yordam gösterir, ışık tutardı…

Laik, demokratik, çağdaş, özgürlükçüydü…

Hür iradesiyle çoktan seçmeli tercihleriyle yaşar, görüp görebileceğiniz en iyi Atatürk’çüydü…

Kafasına yatmayan şeye boyun eğmez, biat etmezdi; her onurlu insan gibi dikti hayata karşı, omurgalıydı…

Nerede bir Atatürk fotoğrafı, büstü görse; hemen fotoğraf çeker çektirir, ânı ölümsüzleştirirdi…

İyi gazeteciydi…

Her hareketi, sözü buram buram tecrübe kokar; her dokunuşu, sıcacık hissettirdi…

Emek, Sevgi ve barışın önemsendiği bir dünyada, olacaksa başrol O’nda olmalıydı…

Başroldeydi hep Ziya ağabey. Bir aktör kadar karizmatik ve yakışıklıydı…

Üzgünüm…

Çok üzgünüm…

Yarım kalmışlıklarımla, bir türlü gerçekleştiremediğim röportajımla hatırlayacağım hep SEN’i…

Ağabeyliğini bir de…

Bir de her şeye rağmen yüreğini yansıttığın gülümseyen çehreni…

Kim bilir? Bir gün belki diğer tarafta…

Bu dünyadan bir Ziya Keskinışık geçti dostlar…

Anısına, bu hayattaki omurgalı duruşuna, ADAM’lığına ve insanliğına saygıyla…