• KÖŞE YAZARLARI

0

Geçmişe bakmadan ileriye doğru yaşamak  insana  umut vermiyor. Gelecek geçmişte yaşanmışlıkların hayat verdikleriyle yeşerip şekilleniyor.   Çocukluğa dönüp yeniden günümüze gelmek  acı tatlı yüreğini ısıtıyor insanın. Ne güzel bir çocukluk, ne çoşkulu bir gençlik, ne heyecanlı bir öğrencilik yaşadığımızı düşünüyorum. Doğal,  içten, hoşgörü ve sevginin saygının doruk olduğu yaşamlar! Teknoloji arttıkça  çoşkular  tükeniyor gibi geldi bir an. Trende, otobuste, sokakta son günlerde komşulukta, arkadaşlıklarda  iletişimleri gördükçe de içimden; _ ahhh eski günler diye bağırmak geliyor. Gözümün önüne hemen  çocukluğumuzun geçtiği eski mahallemiz geliyor. Sabah annemin; _ hadi çocuklar yüzünüzü yıkayıp masaya diye seslenişi kulaklarımda. Biz okul önlüklerimizi  giyerken anacığım masayı toplayıp  bahçeyi sonra evin önünü süpürmeye başlamış olurdu bile. Sokaklar  , çiçekler sulanır  herkes kapısının önünü temizlerdi. Her kapıda  mutlaka boy boy sardunyalar, küpe çiçekleri olurdu. Tabii biz o arada okul yoluna düşmüştük. Tüm  aynı sokakta oturan çocuklar  meydandaki ulu  çam ağacının altında birleşirdik. En büyüğümüz sayardı eksik varsa fırlar evine gider yoklardı. Sonra